راه فرودگاه

 

سحر بود روز جمعه از فرودگاه برمی گشتم خانه

بعد از چهارتا پرواز توی هفته گذشته دفعه دوم بود توی این هفته می رفتم برای رسوندن کسی به فرودگاه  !

یعنی یک راه عادی و تکراری

۱) ولی تهران بنفش بود ؛ هیچگاه تهران را اینگونه ندیده بودم

کوه ؛ ساختمانها ؛ برج بلند تهران همه بنفش بودند

یکجور هاشور خورده انگار همه چیز به هم متصل اند ولی قابل تشخیص!

هیچگاه تهران خلوت را در این رنگ ندیده بودم .

سریع راندم تا خانه تا خورشید بیش از این بیرون نیامده و این تصویر کشدار متصل کاملا در ذهنم بماند .

۲) راه فرودگاه ۲-۳ سالیست حس تازه ای دارد

یکبار به نخورده مست گفتنم

شهرک اکباتان با ساختمان های تیره اش تا قبل از وبلاگ نویسی هیچگاه برایم جذابیت نداشته است .

ولی توی این چند سال هر بار که می روم فرودگاه همراه می شوم با خاطراتی از شیده و صنم در اکباتان

خاطراتی که از وبلاگهایشان خوانده ام ؛ از چهارشنبه سوری ؛ از راه مدرسه ؛ از ...

دیگر اکباتان برایم غریب نیست

حتی اگر دیگر آنها هم در آنجا نباشند

 

نظرات 3 + ارسال نظر
مجاس پنج‌شنبه 4 آبان‌ماه سال 1385 ساعت 09:22 http://mojas.persianblog.com

من چقدر دلم این روزها فرودگاه می خواهدُ با یک پرواز ۱۰-۱۲ ساعته به یکجایی مثلا امریکای لاتین

shideh دوشنبه 8 آبان‌ماه سال 1385 ساعت 01:02 http://pinkfloydish.com

چه جالب که اکباتان شما رو به یاد ما میندازه. واقعا برای ما که اونجا زنددگی می کردیم هیچ وقت ساختموناش تیره و تار به نظر نمی رسید. همیشه یه جور زندگی خاصی توش برقراره. تا اونجا ساکن نباشین درکش نمی کنین...

دیوونه چهارشنبه 17 آبان‌ماه سال 1385 ساعت 23:06 http://www.negin2305.persianblog.com

چه حس خوبی دارد که از میان وبلاگ های فراموش شده سالهای پیش از این دلتنگی ها یکی را بیابی که هنوز هم می نویسد.
خوشحالم دوست من که هوز هستی! البته اگر هنوز مرا به خاطر داشته باشی!
اگر به خانه من آمدی ای مهربان چراغ بیاور
و یک دریچه که از آن به ازدحام کوچه خلوت بنگرم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد