سحر بود روز جمعه از فرودگاه برمی گشتم خانه

بعد از چهارتا پرواز توی هفته گذشته دفعه دوم بود توی این هفته می رفتم برای رسوندن کسی به فرودگاه  !

یعنی یک راه عادی و تکراری

۱) ولی تهران بنفش بود ؛ هیچگاه تهران را اینگونه ندیده بودم

کوه ؛ ساختمانها ؛ برج بلند تهران همه بنفش بودند

یکجور هاشور خورده انگار همه چیز به هم متصل اند ولی قابل تشخیص!

هیچگاه تهران خلوت را در این رنگ ندیده بودم .

سریع راندم تا خانه تا خورشید بیش از این بیرون نیامده و این تصویر کشدار متصل کاملا در ذهنم بماند .

۲) راه فرودگاه ۲-۳ سالیست حس تازه ای دارد

یکبار به نخورده مست گفتنم

شهرک اکباتان با ساختمان های تیره اش تا قبل از وبلاگ نویسی هیچگاه برایم جذابیت نداشته است .

ولی توی این چند سال هر بار که می روم فرودگاه همراه می شوم با خاطراتی از شیده و صنم در اکباتان

خاطراتی که از وبلاگهایشان خوانده ام ؛ از چهارشنبه سوری ؛ از راه مدرسه ؛ از ...

دیگر اکباتان برایم غریب نیست

حتی اگر دیگر آنها هم در آنجا نباشند