ابرها هزاران کوه را در بر می گیرند . به تدریج و به نرمی می روند و باز می گردند .
وبه نحوی نا محسوس بالا و پایین میروند .
قلب از تپش باز می ایستد و تنفس متوقف می شود .
این لحظه وحدت خلاق حقیقی است .
مرحله ای گفته می شود : ماه آب ده هزار دریا را جمع می کند .
قلبی که در میان تاریکی نورانی شده ؛ ناگهان تپش خود را آغاز می کند .
و این باز گشت یک نور است ؛ و زمانی است که کودک تولد می یابد .