تبریک

اول یک تبریک بزرگ به یک دوست اینترنتی
به خورشید خانم از بابت ازدواج
برای همین میگیم وبلاگ یک چیز خاص ؛ عجیب و دوست داشتنی است .
من خورشد خانم را یک بار دیدم و اون هم از دور.
ولی حالا که خبر عروسیش را شنیدم . کلی خوشحال شدم انگار یک دوست قدیمی است .
خوندن وبلاگ شخصی آدمها ؛ باعث می شه با کسانی بدون اینکه بشناسی صمیمی بشه
باهاشون زندگی کنی با خوشحالیشون و ناراحتیاشون .

خورشید خانم  مبارک باشه .
فقط کمی نگران پینکفلو یدیش هستم . درسته که یک دوست خوب همیشه یک دوست میمونه ولی شرایط همیشه توی رابطه ها اثر می زاره .
تا کی وقت او باشه ؟

یک مطلب از خورشد خانم که خیلی به دلم نشست :

● ناراحت می شه می گم عاشقش نیستم. هر حسی که اسمشو عشق گذاشتم بد جوری حالمو گرفت و منو خورد کرد. فهمیدم که اسمشون عشق نبوده. عشق یهویی به وجود نمیاد. نیمه های گمشده که همو می بینن دوست دارن زود عاشق هم بشن. اما طول می کشه. عشق از عشقه میاد. یه نوع پیچک. دو تا پیچک وقتی یه خورشید داشته باشن شروع می کنن هردوشن به سمت اون خورشیده برن. اگه خودشون هم رشد کنن به هم می رسن و تو همدیگه گره می خورن، هر چی ساقه هاشون بلند تر بشه بیشتر تو هم دیگه گره می خورن. دو تا آدم هم همینجورین. اگه خورشیدای زندگیشون یکی باشه، اونوقت به یه سمت حرکت می کنن و یواش یواش به هم می پیچن. حالا هرچی بزرگتر شن و بیشتر رشد کنن بیشتر بهم می پیچن. وقتی حسابی تو همدیگه بپیچن، دیگه سخت می شه ازشون جداشون کرد. من فکر می کنم این همون موقعیه که آدما عاشق هم می شن.

من و اونم یه خورشید داریم. سر پیچکامون هم دارن می خورن بهم. حالا حالا زمان لازمه تا رشد کنیم و بیشتر بهم بپیچیم. حالا حالا ها مونده تاعاشق بشیم. من نیمه های گمشده ای رو دیدم که تو میانه راه عاشقی از هم جدا شدن، یا یهویی باغبون اومده با داس از هم جداشنو کرده، یا یهویی خورشیداشون فرق کرده. من پیچکایی رو دیدم که خیلی هم تو هم پیچیده بودن اما یه دفعه یکیشون رشدش کم و کم تر شده و اون یکی رشدش زیاد تر و از هم دور افتادن. من پیچکایی رو دیدم که آفت زده شدن و مردن.

من عاشقش نیستم چون هنوز شاخه هامون از هم دورن. من دوسش دارم چون خورشیدش همون خورشیدیه که کلی دنبالش گشتم و به زحمت پیداش کردم. من دوسش دارم چون از بوی خاک بارون زده خوشش میاد...
      
                            بازم تبریک .